Judo. Sztuka walki, której uczą też dzieci

Judo to nie tylko styl walki. To także prawdziwa szkoła życia, w czasie której nasze dzieci uczą się szacunku do drugiego człowieka, lojalności wobec mistrza oraz wytrwałości i dyscypliny. To także doskonała alternatywa dla klasycznych lekcji WF, dzięki której nie sposób się nudzić.

W zajęciach mogą brać udział dzieci w wieku już 4-5 lat. Ponieważ judo kładzie nacisk na wszechstronny rozwój malucha, wzmacnia się jego wytrzymałość, zwinność, gibkość, koncentracja oraz koordynacja ruchowa. Dzieci ćwiczą odpowiednią postawę, uczą się posłuszeństwa i zwiększają świadomość własnego ciała. Regularny udział w treningach pozwala im także zachować odpowiednią wagę, wzmacnia ich mięśnie, zwiększa zakres ruchowy stawów, a także chroni je przed chorobami kręgosłupa. Z kolei dzięki ćwiczeniom technik upadków, maluchy są później mniej narażone na upadki.

Po pierwsze: aspekt fizyczny

Ponieważ to najwcześniejsze lata są najważniejsze w życiu dziecka, ważne jest, aby zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu. Proponowane przez szkoły zajęcia WF mogą okazać się w tym zakresie niewystarczające. Jako obowiązkowe, wydają się też dzieciom mniej atrakcyjne. Dlatego zapisanie malucha na dodatkowe zajęcia, takie jak judo, pozwala mu wyrobić w sobie zdrowe nawyki, oswaja go ze sportem oraz aktywnym stylem życia, co z kolei zaprocentuje także w przyszłości. Dokonująca się tutaj poprawa sprawności fizycznej idzie w parze ze skuteczną lekcją samoobrony i przygotowuje dziecko do radzenia sobie także w trudnych, życiowych sytuacjach.

Po drugie: aspekt psychiczny

Judo to jednak nie tylko sztuka walki, ale i pewna filozofia życia. Dlatego zapisując dzieci na zajęcia korzystamy podwójnie. Poznają one rówieśników, uczą się otwartości i śmiałości, nawiązują nowe kontakty, ćwiczą pracę w grupach oraz budzą w sobie ducha zdrowej rywalizacji. Co więcej, uczą się też systematyczności i samodyscypliny – tylko regularny udział w treningach może im bowiem przynieść jakiekolwiek efekty. Ponadto nabierają pokory, uczą się szacunku do innych oraz wytrwałości, tak potrzebnych także w dorosłym życiu.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Chcesz ćwiczyć taekwondo? Tak wygląda trening

Taekwondo stawia na połączenie siły mięśni i siły spokoju. To najpopularniejsza dziś chyba sztuka walki, ceniąca sobie harmonię i zdyscyplinowanie. Pozwala na kształtowanie charakteru, świetnie rzeźbi sylwetkę, a do tego wpływa na całe nasze zdrowie. Czego jednak spodziewać się po konkretnym treningu?

Decydując się na uprawianie taekwondo, pamiętać należy o kilku prostych, choć żelaznych zasadach. Podstawą jest tutaj utrzymywanie stałego napięcia mięśni, a także solidność i dokładność. Szybkość wykonywania ćwiczeń powinniśmy zwiększać stopniowo, w miarę postępów w wytrenowaniu.

Każdy trening taekwondo składa się z serii. Serii może być od 5 do 10, przy czym każda z nich może trwać od 1 do 10 minut. W tym czasie wykonujemy maksymalną liczbę powtórzeń, dobierając je jednak do naszych indywidualnych możliwości.

O czym pamiętać na treningu Taekwondo ?

Aby wzmocnić siłę i wytrzymałość naszych mięśni, pamiętajmy, aby je stale napinać. Największy nacisk kładźmy przy tym na uważne i płynne wykonywanie ćwiczeń – obowiązuje tutaj zasada, że najpierw technika, potem szybkość. Przed każdym treningiem taekwondo zafundujmy naszemu ciału solidną rozgrzewkę, a także rozciągajmy nasze mięśnie już po jego zakończeniu. Jednocześnie pamiętajmy, że ważna jest tutaj koncentracja oraz umiejętność zachowania spokoju.

Co dalej?

W zależności od tego, ile trwa nasz trening właściwy, różny będzie też czas rozgrzewki. Przyjęło się, że powinna zajmować ona od 5 do 8 procent całego treningu. Jej celem jest przygotowanie naszych mięśni, stawów i ścięgien do wzmożonego wysiłku. W ramach ćwiczeń sprawdzą się tutaj wszelkiego typu marsze w miejscu, skręty tułowia, wymachy ramion, pompki oraz scyzoryki.

Następnie od 5 do 8 procent treningu poświęcić należy na stretching, który sprawi, że nasze mięśnie staną się silniejsze, zaś stawy – bardziej wytrzymałe. Pozwoli także uniknąć kontuzji. Z kolei finalizować trening należy relaksem i medytacją – w ten sposób nasze ciało rozluźnia się, odporność wzmacnia, a nasz układ limfatyczny – udrażnia się. Do tego obniża się tętno spoczynkowe, ciśnienie oraz poziom cholesterolu.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Trening TRX. Przykładowe ćwiczenia

Masz do dyspozycji taśmy TRX, a niekoniecznie wiesz, co mógłbyś przy ich pomocy zrobić? Przedstawiamy zatem zestaw kilku prostych ćwiczeń, przy pomocy których zaczniesz stopniowo rzeźbić swoje ciało. W przeciwieństwie do ćwiczeń na siłowni, tutaj o urazy i kontuzje nie musisz się już tak martwić.

Zacznijmy od tego, że ćwiczenia należy dobierać do własnych predyspozycji – początkowo wykonujemy nie więcej niż kilkanaście ćwiczeń naraz, w zakresie od 10 do 20 powtórzeń, w maksymalnie 3-4 seriach. W przeciwnym razie możemy się przetrenować i szybko zniechęcić. Dopiero kiedy nabierzemy wprawy, zwiększajmy liczbę powtórzeń, dodawajmy bardziej wymagające ćwiczenia, zwiększajmy liczbę serii czy też zmniejszamy czas przerwy pomiędzy nimi. Co zatem ćwiczyć?

1. Przysiady na jednej nodze

Zaczepiamy taśmy o dowolny punkt powyżej głowy – ważne tylko, aby był on stabilny. To może być zwykły drążek do podciągania czy też górna krawędź drzwi z zamocowanym elementem do doczepiania pasów. Taśmy regulujemy na największą długość. Łapiemy uchwyty wyprostowanymi rękami, odchylając się lekko do tyłu. Liny muszą pozostać napięte, a ciężar ciała – spoczywać na naszych rękach. Następnie prostujemy się i wysuwamy do przodu lewą nogę, prawą uginając w kolanie i robiąc na niej przysiad. Po skończonej serii zmieniamy nogi.

2. Wiosłowanie

Pozycja jak w poprzednim ćwiczeniu. Pochylamy ciało, aby znalazło się pod kątem 40 stopni względem podłoża. Uginamy ręce w łokciach i podciągamy się tak długo, aż nasza klatka piersiowa znajdzie się pomiędzy uchwytami. Grunt, to trzymać łokcie blisko ciała, a głowę, nogi i tułów – w linii prostej.

3. Wyciskanie

Łapiemy uchwyty wyprostowanymi w łokciach rękami i odchylamy taśmy przed siebie. Opieramy się na pasach i uginamy ręce w łokciach aż do momentu, jak nasza klatka piersiowa znajdzie się pomiędzy uchwytami. Następnie prostujemy ręce i wracamy do pozycji wyjściowej. To ćwiczenie przypomina trochę pompki, robione na podłodze. Jego celem jest wzmocnienie Twojej klatki piersiowej, ale wykonując je, pamiętaj o napinaniu całego ciała.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Taekwondo. Sztuka walki od koreańskiego generała

Były lata 50. XX wieku. Koreański generał Choi Hong Hi opracował wówczas metodę sztuki walki, która szybko awansowała do jednej z najpopularniejszych na całym świecie. Z czego wynika jej fenomen? Jakie są zalety taekwondo i co daje nam jego opanowanie?

Sama nazwa wzięła swój początek od trzech elementów koreańskiej wymowy, zaczerpniętej z kolei od trzech znaków chińskich. Tae oznacza stopę, uderzenie stopą bądź też techniki wykonywane nogą. Kwon – pięść, uderzenie pięścią bądź techniki wykonywane pięścią. Do – sztukę, drogę bądź metodę, oznaczającą osiągnięcie danego stanu intuicji w naszym zachowaniu, możliwego dzięki doświadczeniu ciała i umysłu. Oficjalnie nazwa ta została przyjęta do użytku 11 kwietnia 1955 roku, podczas spotkania czołowych przedstawicieli koreańskich sztuk walki.

Z wojska do cywila

Chociaż taekwondo miało służyć początkowo do celów militarnych, szybko zostało zaadaptowane na potrzeby cywili. Z czasem urosło też do rangi koreańskiego sportu narodowego, a aktualnie jest jedną z pełnoprawnych dyscyplin olimpijskich.

Umiejętności adeptów tej sztuki walki potwierdzać mają przyznawane im pasy w poszczególnych kolorach. Otrzymują oni tutaj kolejno pas biały, żółty, zielony, niebieski, czerwony i na końcu czarny, czyli mistrzowski.

Jakie są zalety uprawiania taekwondo?

Popularność metody wynika z dominującego tutaj zdyscyplinowania umysłu, możliwego do osiągnięcia wyłącznie poprzez zdyscyplinowanie ciała. Dzięki temu taekwondo kształtuje charakter, pozwala utrzymać doskonałą kondycję, kształtuje sylwetkę i pozytywnie wpływa na cały organizm, na jego aspekcie fizycznym zaczynając, a na psychicznym kończąc.

Ponieważ taekwondo stanowi umiejętne połączenie treningu wysiłkowego i siłowego, pozwala ćwiczyć jednocześnie wszystkie partie mięśni – dzięki temu uzyskujemy zgrabną i umięśnioną sylwetkę, dodatkowo poprawiając swoją koncentrację, sprawność i koordynację ruchową.

Co więcej, sport ten zalecany jest także przy wadach kręgosłupa, takich jak np. skolioza. Dzięki szybkiemu spalaniu tkanki tłuszczowej idealnie nadaje się także dla osób odchudzających się.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Judo. Nie tylko sport, ale i filozofia życia

Judo jest japońską sztuką walki, która równie mocny nacisk, co na ciało, stawia także na umysł. Nie bez powodu zresztą określa się je mianem życiowej filozofii. Jak mawiał jego twórca, prof. dr Jigoro Kano, judo nie kończy się bowiem na macie.

Japonia słynie ze swojego twardego systemu wartości oraz wychowywania dzieci zarówno w sferze fizycznej, jak i duchowej i intelektualnej. Dlatego też wywodzące się z niej sztuki walki odznaczają się poszanowaniem dla drugiego człowieka i zdominowane są przez reguły, które powinny być praktykowane także po zakończeniu treningu. W Japonii sport to bowiem znacznie więcej, niż zwykła aktywność fizyczna – to także nauka własnego ciała, poszanowania dla drugiego człowieka, cierpliwości, dyscypliny i systematyczności.

Potrzeba walki wzięła się z bezsilności

Judo swoimi początkami sięga końca XIX wieku, kiedy to niejaki Jigoro Kano za namową przyjaciela zdecydował się zacząć trenować sztuki walki. Powód był prozaiczny – jako niezbyt silny ani rosły dwudziestolatek (ważył zaledwie 45 kg) stale padał ofiarą żartów kolegów. Aby mieć skuteczne podwaliny do obrony, zainteresował się wówczas ju-jitsu. Z czasem zaczął rozwijać jednak własne techniki walki, a sport pochłonął go do tego stopnia, że Kano stworzył własną szkołę, w której pełnił rolę mentora. Miał wówczas zaledwie 22 lata, a za chwilę miał stać się twórcą największej szkoły judo na całym świecie.

Technika to jedno, filozofia – drugie

Kano opracował jednak coś znacznie więcej, niż system padów, rzutów, dźwigni i podduszeń. Dla propagowanej przez siebie sztuki walki stworzył także odrębną filozofię, opierającą się na kilku prostych zasadach. Jej podstawą jest takie życie i takie trenowanie, które zapewniałyby efektywne współdziałanie ciała i umysłu. Ma jednocześnie zapewnić nam maksymalną skuteczność przy minimalnym wysiłku, być drogą do doskonalenia się oraz czynienia dobra. Rządzi się także prawem, że aby zwyciężyć, należy ustępować. Dopiero osiągnięcie takiej dojrzałości duchowej może zagwarantować nam pełną kontrolę również i nad ciałem.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Trening TRX, czyli ćwicz jak żołnierze USA

Nie samą siłownią człowiek żyje – jeżeli zatem marzy Ci się doskonale wyrzeźbiona sylwetka, a zwyczajnie znudziły Ci się już zajęcia na tradycyjnej siłowni, wybierz się na trening TRX. Będziesz wykonywać na nim ćwiczenia z obciążeniem własnego ciała, przy użyciu specjalnych, zwisających z sufitu taśm. Ale uprzedzamy – łatwo nie będzie.

Trening TRX nie należy do najłatwiejszych, ale i nie takie jest jego założenie – ma on dać nam przede wszystkim solidny wycisk, nie zaś licealną rozgrzewkę. Tłumaczą to już same okoliczności jego powstania – metoda ta została opracowana przed laty na potrzeby żołnierzy elitarnej jednostki specjalnej US Navy SEAL.

Miała ona zapewnić utrzymanie najwyższej formy fizycznej oddziałom, stacjonującym w warunkach bojowych, daleko od rodzimych siłowni i zaawansowanego sprzętu treningowego. Konieczne było zatem stworzenie takiego systemu ćwiczeń, który pozwoliłby im trenować siłę, wytrzymałość, równowagę i zwinność, a jednocześnie nie wymagałby organizowania jakiegokolwiek sprzętu. I udało się – tak powstał TRX.

Jak wyglądają zajęcia?

Dużą zaletą treningów TRX jest ich różnorodność – ćwiczenia możemy dostosowywać tu bowiem do własnych możliwości. Wystarczy szybka i łatwa zmiana kąta nachylenia ciała w stosunku do podłoża, aby dane zadanie natychmiast zyskało lub straciło na trudności. Co więcej, pracujemy tutaj nad rozmaitymi partiami mięśni, z ramionami, plecami, brzuchem, nogami i pośladkami na czele. Dzięki temu, że w treningu nie używa się dodatkowego obciążenia, nasze ciało może rozwijać się harmonijnie, zaś nasz kręgosłup oraz stawy nie są narażone na takie kontuzje, jak miałoby to miejsce na normalnej siłowni.

Zabierz swoje taśmy ze sobą

Kolejny plus treningów z TRX polega na tym, że możemy wykonywać je nie tylko na siłowniach oraz w klubach fitness. Możemy bowiem zaopatrzyć się we własny zestaw taśm, który zabierzemy ze sobą wszędzie – na urlop, wakacje czy też na wyjazd służbowy. Tutaj musimy liczyć się jednak ze sporym wydatkiem – profesjonalny zestaw, posiadający stosowne atesty, potrafi kosztować w granicach 800-1000 złotych.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Czym wyróżnia się karate Kyokushin?

Sztuka walki to nie tylko sport i umiejętność samoobrony, to także kształtowanie charakteru i własnej osobowości. I choć najlepiej poznawać te tajniki od najmłodszych lat, nigdy nie jest za późno, by rozpocząć przygodę z tym sportem – jeśli tylko warunki fizyczne na to pozwolą. Jednym z rodzajów sportów walki jest karate kyokushin, czyli szczególny jego styl. Nie bez powodu jednym z najchętniej wybieranych przez polskich uczniów.

Karate Kyokushin wywodzi się z Japonii. To styl opracowany w latach ’50 zeszłego wieku. Nazwa oczywiście nie jest tu przypadkowa i oba człony tego stylu zostały ze sobą zestawione celowo – przedstawiają one najważniejsze założenia, jakie niesie ze sobą Kyokushin. A są to słowa:

Kyoku – co oznacza pewne ekstremum, coś najwyższego, najlepszego

Shin – coś, co jest prawdziwe.

Tak jak w każdym stylu karate, tak i tutaj obowiązuje pewne oznaczenia, wskazujące na stopień zaawansowania w poznawaniu tajników karate Kyokushin. Jeśli ktoś dopiero rozpoczyna swoją karierę w tej dziedzinie i nie posiada jeszcze żadnego stopnia, nosi biały pas karate. Kolejne stopnie zaawansowania odznaczane są odpowiednio kolorami – po białym pasie przychodzi czas na zielony, brązowy, niebieski, żółty i pomarańczowy. Z kolei mistrzowską barwą jest czerń. Ale i czarny pas ma swoją hierarchię, którą oznacza się specjalnymi złotymi pagonami. Im jest ich więcej, tym wyższy stopień. Ponadto wyróżnia się stopnie przeznaczone dla osób, które nie ukończyły jeszcze 14 roku życia – są to stopnie juniora – oraz takie, które nadaje się osobom, której już przekroczyły tę granicę wiekową. Są to stopnie seniora. Stopnie juniora i seniora to stopnie uczniowskie, mistrzowskie zaś ograniczają się do czarnego koloru pasa karate.

Każdy, kto chce przeżyć przygodę karate Kyokushin, musi złożyć uroczystą przysięgę, w której obiecuje przejawiać zapał w nauce tejże sztuki walki, a ponadto ślubuje szacunek dla każdego swojego przeciwnika i jego indywidualności. Ponadto jest to obietnica, że każdy pojedynek karate będzie odbywał się zgodnie z etykietą obowiązującą dla karate Kyokushin.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Rumba – taniec pełen emocji

Rumba to taniec wyjątkowy. Jeden z tych, w którym technika jest tylko połową sukcesu. Drugą połówką jest tutaj namiętność i „iskrzenie” między partnerami tańca. Jeśli tej „chemii” zabraknie, wówczas rumba nie jest taka, jaka faktycznie powinna być. A trzeba zaznaczyć, że uczucia towarzyszą rumbie już od czasów powstania tego rodzaju tańca. Czytaj dalej Rumba – taniec pełen emocji

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Judo – olimpijski sport prosto z Japonii

Judo to olimpijski sport walki wywodzący się z Japonii. Walka judo opiera się na chwyceniu przeciwnika oraz przewróceniu go na plecy przy zastosowaniu technik rzutów i chwytów. Po przeniesienia walki na ziemię, czyli do tzw. parteru, zawodnicy mają do dyspozycji całą gamę różnorodnych trzymań, dźwigni oraz chwytów, a także duszeń, wykorzystywanych do pokonania przeciwnika. Pomimo tego, judo pozbawione jest niebezpiecznych elementów do których zaliczyć można kopnięcia, uderzenia, dźwigania na nogi czy kręgosłup.

W judo występują stopnie, podobnie jak w karate, uczniowskie oraz mistrzowskie. Zgodnie z tradycją mianem judoki określa się osobę posiadającą przynajmniej czwarty stopień uczniowski. Obecnie jednak, judoką nazywa się każdą osobę uprawiającą tą dyscyplinę sztuk walki. Prawo posługiwania się danym stopniem, adepci zdobywają po zdanym egzaminie. Jako pierwszy uzyskuje się biały pas, następnie kolejne aż do czarnego – mistrzowskiego. Przeprowadzane egzaminy mają na celu weryfikację, czy judoka opanował w odpowiednim stopniu techniki wymagane na dany stopień.

Adepci judo noszą specjalne strojne nazywane judogą. Na judogę składają się spodnie, twarda góra stroju oraz pas. Może ona mieć kolor biały lub niebieski, co pozwala rozróżnić zawodników. Pierwszy z judoków wyczytanych do walki przez sędziego ubrany jest na biało.

Sala do judo nazywana jest dojo, co po japońsku oznacza miejsce doskonalenia się. Obowiązuje w niej kodeks opierający się na zasadach, do których należą: wzajemny szacunek, godne zachowanie, honor, skromność, wzajemne wsparcie w drodze dążącej do osiągnięcia celu oraz szacunek dla nauczyciel.

Podczas treningów dużo czasu poświęca się na naukę elementów gimnastycznych, a u zawodników bardziej doświadczonych pojawiają się elementy akrobatyczne. Ważnym elementem, przed przystąpieniem do nauki właściwych technik walki wykorzystywanych w judo, jest nauka bezpiecznego i miękkiego upadania przydatna nie tylko w tym sporcie. W czasie treningów angażowanych jest wiele grup mięśniowych, co pozwala na maksymalny rozwój zdolności motorycznych, z tego powodu zalicza się do grupy sportów najbardziej ogólnorozwojowych.

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!

Hiszpański taniec

Flamenco to hiszpański taniec, swoimi korzeniami sięgający tradycji dalekowschodnich; jest to taniec pozwalający w niezwykle ekspresyjny sposób wyrazić uczucia tancerzy. Jest to możliwe dzięki szerokiej gamie figur, choreograficznych, gestów, mimiki czy wreszcie silnie podkreślonego i zaakcentowanego rytmu

Czytaj dalej Hiszpański taniec

Spodobał Ci się ten artykuł? Podziel się nim ze znajomymi i udostępnij go!